"separacyjne poczucie winy".......

"Separacyjne poczucie winy"

Polega to na odczuwaniu poczucia winy przez dzieci w sytuacji kiedy zamierzają opuścić (lub opuściły) dom rodzinny.

Zdarza się, że syn lub córka czuje się winny/ winna gdy zaczyna z kimś się spotykać, mieć dziewczynę/ chłopaka.

Dzieciom wydaje się, że poprzez swój wyjazd skrzywdzą rodziców, sprawią im przykrość lub rodzice będą przez nich czuli się samotni.

Do pewnego stopnia jest to normalne i świadczy o tym, że rodzice są dla nich ważni, ale zaczyna być problemem, gdy to utrudnia im realizację swoich planów i marzeń lub wchodzenie w relacje z płcią przeciwną.

Co może wzmacniać ten rodzaj poczucia winy?

Może je wzmacniać zachowanie rodziców, którzy nie zdając sobie sprawy z konsekwencji ich działań w sposób nieświadomy wzmacniają poczucie winy swoich dzieci, mówiąc ich jak bardzo będą tęsknić, jak będą smutni i nieszczęśliwi gdy ich dziecko wyjedzie. Nawet gdy z drugiej strony cieszą się z jego wyjazdu.

Podobnie jak inne rodzaje poczucie winy w tym przypadku może być ono wyobrażone. Oznacza to, że nie musi mieć ono odzwierciedlenia w rzeczywistości. Rodzicom nie musi być przykro z wyjazdu syna lub córki; lub rodzicom jest przykro, ale w mniejszym stopniu. W konsekwencji ich potomek odczuwa większe cierpienie niż jego rodzice.

Według autora książki często dotyka to jedynaków wychowywanych przez samotnych rodziców.

Wnioski: :Jeśli jesteś rodzicem staraj się unikać mówienia dziecku tego, że będziesz tęsknić lub będziesz smutna/ smutny gdy wyjedzie/ wyprowadzi się, ponieważ to może wzmocnić jego negatywne uczucia, cierpienie, poczucie winy i wyrzuty sumienia.

 [źródło: Martin L. Hoffman - Empatia i rozwój moralny].